Czy węglowodany tuczą?

Czy można jeść węglowodany i nie przytyć?

Węglowodany dostarczają organizmowi energii, której potrzebuje do wykonywania pracy umysłowej i fizycznej. Te, które nie zostaną od razu wykorzystane, magazynowane są w mięśniach i wątrobie. Po zapełnieniu tych magazynów, węglowodany odkładane są w postaci tkanki tłuszczowej. Dlatego powinny one pokrywać maksymalnie połowę dziennego zapotrzebowania energetycznego.

Każdy, kto czytał kiedyś etykietę zamieszczoną na artykułach spożywczych, wie, że znaleźć tam można między innymi informacje dotyczące zawartości węglowodanów. Zwykle jest to jedynie łączna ilość wszystkich węglowodanów, bez szczegółowego podziału na poszczególne ich typy.

 

JAKIE WYRÓŻNIAMY TYPY WĘGLOWODANÓW?

Ogólny termin „węglowodany” obejmuje trzy grupy:

  • monosacharydy (jednocukry)
  • disacharydy (dwucukry)
  • polisacharydy (wielocukry)

W poniższym opisie w nawiasach podano zwyczajowe nazwy niektórych składników.

Grupa monosacharydów obejmuje trzy cukry proste: glukozę (cukier gronowy), fruktozę (cukier owocowy) i galaktozę. Składają się one tylko z jednej cząsteczki węglowodanowej.

Disacharydy (dwucukry) zaliczane są już do cukrów złożonych. W ich skład wchodzą: sacharoza (cukier stołowy), maltoza (cukier słodowy) i laktoza (cukier mleczny). Składają się one z dwóch cząsteczek węglowodanowych, połączonych ze sobą w różny sposób. Najbardziej złożoną budowę mają polisacharydy. Składają się one z trzech lub więcej cząsteczek monosacharydów, co oznacza, że połączone ze sobą monosacharydy tworzą właśnie cukry złożone. Przedstawiciele tej grupy to: skrobia, glikogen i błonnik.

JAKIE ZNACZENIE MAJĄ POSZCZEGÓLNE TYPY WĘGLOWODANÓW?

Jednym z powodów wprowadzenia podziału węglowodanów ze względu na ich molekularną strukturę, jest różny sposób przyswajania ich przez organizm, a tym samym różna szybkość uwalniania z nich energii.

Chcesz zachować szczupłą sylwetkę? UWAGA! WAŻNA INFORMACJA! Wszystkie węglowodany są przyswajane przez organizm w postaci monosacharydów, które przenikają z jelit do krwiobiegu.

Monosacharydy zawarte w pożywieniu stanowią najszybciej przyswajalne źródło energii, ponieważ nie wymagają one dodatkowej obróbki trawiennej. Spożycie ich umożliwia dostarczenie organizmowi energii w bardzo krótkim czasie. Są zbudowane z jednej małej cząsteczki, która szybko wchłania się przez ścianę jelit.

Disacharydy (cukier stołowy, cukier mleczny) są zbudowane z dwóch cząsteczek cukrów prostych, dlatego muszą być najpierw rozłożone na pojedyncze elementy i z tego względu są one wolniej przyswajalne.

Polisacharydy, zbudowane z długich łańcuchów cukrowych, rozkładają się do cukrów prostych w wyniku wieloetapowego procesu trawiennego. Dlatego ich przyswajanie odbywa się powoli i bardziej równomiernie, co sprawia, że są bardziej sycące niż mono- i disacharydy. Do grupy węglowodanów zaliczamy również błonnik.

Dlaczego po pieczywie, ciastkach, cukierkach i słodyczach szybko głodniejemy?

Słodycze składają się w dużej mierze z prostych węglowodanów, przez co stanowią dla organizmu łatwe i szybkie źródło energii. W większości przypadków organizm nie jest w stanie natychmiastowo wykorzystać tak dużej ilości energii, dlatego magazynuje ją w postaci tłuszczu. W efekcie ponownie pojawia się uczucie głodu. Im większa zawartość cukrów prostych w posiłku, tym szybsze magazynowanie ich w postaci tkanki tłuszczowej i jeszcze szybszy spadek cukru oraz wilczy głód po takim „cukrowym” posiłku. Z punktu widzenia zbilansowanej diety wskazane są węglowodany o złożonej budowie, ponieważ dostarczają one energii w postaci złożonej, która wolno się uwalnia. Dodatkowo węglowodany złożone zawierają zwykle spore ilości błonnika, co dodatkowo spowalnia ich wchłanianie do krwiobiegu.

08. stycznia 2019 r.
Zamknij menu